دود از کُنده بلند میشه!
هعی ما هم یه زمانی برای خودمون برو و بیایی داشتیم داشَم، اینجوری نبود که بی‌کس وکار و بی‌یاور باشیم داشَم، یه موتور بود و یه هوندا۲۰۰۰! از دم یاخچی‌آباد تا دم هرندی رو سه دِقه نشده با پنج ترک نره غول قمه به دست می‌ریسیدیم پا دعوا! عین قرقی از دست آژانا در می‌رفتیم، می‌زدیم به دل جاده شابدالعظیم! آخ گفتن تو کار ما نبود داشَم!
مثل این جوون فوفول‌های امروزی نبودیم بگیم آخ سیلندم درد گرفت، آخ جا سوییچم کج شد، محکم کلاژ گرفتی، مانیکورم خراب شد، باید خودت ببریم پیش سانیارجوون یا دکترگرمانی اجازه نمی‌ده به غیر از سوپر چیز دیگه‌ای بخورم!
تو بمیری یه جوری شده اصلا روم نمی‌یاد بگم مام موتورسیکلیتیم!
پیروزی یکی جدید آوردن قبرستون، اسمش نَم‌نَه ارشیا، بهش می‌گم چند سالته جوجه؟ میگه: یوهان شش آگوست این ایران اُردیبیهیشت تیری ایگز!
می‌گم دِکی پنج سال نشده اسقاطت کردن چینی زپرتی، به پا حرف می‌زنی نشکنی!
زمان ما زیر چهارهزارتا رفتن تعویض روغنی اُفت داشت به مولا، می‌رفتی دست مایه خنده بَروبَچ محل می‌شدیم، می‌گفتن حتما عیب و ایرادی داره که زود رفته!
این الانیا اگر سر موقع چکاپ کامل نشن، یهو تو راه آزادی، سر چهارراه توحید-انقلاب غش می‌کنن داشَم!
آقام گازی خدا بیامرز یه جمله به ما گفت هنوز آویزه گوشمونه: مراقب باش کم نذاری که بگن هوندا نون حروم می‌بره!
پایان
